एक_दिवस_एक_गाणं - अभी ना जाओ छोडकर

पेपरसाठी म्हणून ती पुण्यात आली होती. जवळ जवळ महिनाभरानी ती मला भेटत होती. म्हणून तिला घ्यायला गेलो होतो. पेपर तासभर उशिरा संपला. मी वाट बघत उभा होतो. तासभर उशिरा ती आली. मग आम्ही जेवायला गेलो. जेवलो वगैरे, आणि मग तिला म्हणालो, 'मला एका महत्त्वाच्या कामाला जायचं आहे.' तर चिडली माझ्यावर! म्हणाली, 'मी आल्यावरच तुला सगळी महत्त्वाची कामं करायची असतील! जा तू आणि येऊच नको.. मी जाते निघून' ती जाणार होती ती पुन्हा अनिश्चित काळासाठी. परत कधी भेट होईल याची काहीही शक्यता सुद्धा सांगता येत नाही.

काम टाळता येण्यासारखं नव्हतं. नाही तरी महिनाभरानी ती आली होती, तर मला सुद्धा जमेल तेवढा वेळ तिच्याबरोबर थांबायचं होतं. पण महत्त्वाची सुद्धा कामं अचानक निघतात त्याला कोण काय करणार. ज्यांना भेटायला गेलो होतो त्यांच्याबरोबर बसलो होतो तेव्हा तिचा फोन आला, 'मी ६ वाजेपर्यंत थांबते आहे, तुला असेल माझ्यासाठी वेळ तर ये' आणि फोन कट केला. तसंही काम पूर्ण झालं होतं. मी पण फार लांबड न लावता तिथून पाय काढता घेतला. कोणत्या हॉटेलमध्ये ती आणि माझे मित्र बसले होते, तिथे पोचलो. तर ती माझ्याकड बघतंही नव्हती. वातावरण बरंच तापलं होतं. मला त्याचा अंदाज आला होताच. मग मी तिच्या आवडीचा स्पेशल चहा मागवला. बहुदा चहानी वातावरण नॉर्मलयायची शक्यता होती. पण माझी चूक खूप मोठ्ठी होती त्यामुळं मला मनवण्यासाठी मोठ्ठं काहीतरी करणं गरजेचं होतं ..

तिला ती म्हणेल तिथे मी सोडायला तयार झालो. तिने सांगितलेलं ठिकाण गाठ्याण्यासाठी आम्ही होतो त्या हॉटेलपासून किमान ३५ किलोमीटर लांब होतं. पण आज ती म्हणेल ते करायला मी तयार होतो.

ठीक आहे! आम्ही निघालो, गाडीवर मागे ती बसली होती तरीही वातावरण अजून थंड झालं नव्हतं. काहीतरी विशेष करणं फार गरजेचं आहे. एरवी तसा मी कमी बोलतो, पण त्यादिवशी मी आठवून आठवून बोलत होतो, प्रश्न विचारात होतो. पण एकदम माझ्या डोक्यात आयडिया आली.

तिला म्हणालो तुझे कान पाठीला लाव. (आपण काही बोललो तर ट्राफिकच्या आवाजात मागे ऐकू जात नाही, पण पाठीला कान लावला तर ऐकता येतं - इच्छुकांसाठी सांगून ठेवतो) तिलाही लक्षात आलं बहुदा माझ्या डोक्यात काय आहे. तिने कान पाठीला लावले.

मी गायला सुरवात केली,
अभी ना जाओ छोडकर, के दिल अभी भरा नही

तिचे हात माझ्या खांद्यावर आले. वातावरण थंड व्हायला सुरवात झाली होती.

अभी अभी तो आई हो, अभी अभी तो
अभी अभी तो आई हो, बहार बन के छाई हो
हवा जरा मेहेक ले, नजर जरा बहक तो लो
ये शाम ढल तो ले जरा, ये दिल संभल तो ले जरा,
मै थोडी देर जी तो लू, नशे के घुट पी तो लू
अभी तो कुछ कहां नही, अभी तो कुछ सुना नाही ..

आता 'हम दोनो'मध्ये हे गाणं रफीनी म्हणालंय शिवाय आशा भोसले पण आहे. पण गाण्यात हे पाहिलं कडवं रफीनी म्हंटल आहे. शिवाय गाण्याचं पिक्चरायाझेशन सुद्धा अनेक दिवसांनी मिळालेला निवांत वेळ संपू नये म्हणून देव आनंद 'साधना'साठी म्हणत असतो. आणि देव आनंदच्या साधनाची सुद्धा त्याला सोडून जायची इच्छा नसतेच. पण अपरिहार्यता आहे. साधनाची सुद्धा तिची सुद्धा.

अभी तो कुछ कहां नही, अभी तो कुछ सुना नाही ..
अभी ना जाओ छोडकर, के दिल अभी भरा नही ..

हे शेवटचे शब्द माझ्या तोंडून बाहेर पडलो तेव्हा माझ्या पाठीवर मला ओलं ओलं काहीतरी जाणवलं. गाडी थांबवली तिच्याकडे पाहिलं तेव्हा, डोळ्यात पाणी होतं आणि ओठात हासू होतं ..

so, finaly वातावरण थंड झालं होतं.
माझं काम सुद्धा झालं. कोणीही नाराज मनानी झोपलं नाही.